1st Polish Armoured Division – Bolt Action Theatre Selector

Soldiers in exile – 1^st Polish Armoured Division

“The Polish soldier fights for the freedom of other nations, but dies only for Poland.”

(general Stanislaw Maczek)

On the June 17^th 1940 in the evening newly appointed Prime Minister of France, Philippe Petain delivered a radio speech in which he declared that had asked the German Command for a truce. French campaign actually came to an end – only some French troops still resisted. There began hard times for the Poles fighting on the side of their former ally. For them there was no question of capitulation - the struggle was to be continued be continued alongside the UK.  “Sikorski’s tourists"[1] returned on their wandering trails, this time trying to reach the islands. The most important task was to find transport – either by sea or air. Some of them managed to get to Portugal, from where English vessels and aircrafts took them to England. Others had to go the longer way, for example through northern Africa. For many of them the war already ended at this point - they were sent to German POW camps or were interned in Switzerland. Others joined the French Resistance and continued to struggle on the continent.

Gen. Stanisław Maczek and officers of HQ of the Polish 1st Armoured Division

General Stanislaw Maczek escaped to French Algeria and then to Morocco disguised as an Arab - a soldier of the Foreign Legion. In Casablanca he found his family, they sailed together to Lisbon and from there they flew to Bristol, where they arrived on September 21^st 1940 – during the fiercest fighting in the Battle of Britain. There had fought the Polish fighter pilots over London – for the Polish tank men time for fight had to come. At this moment they were needed to defend the British coasts – in late summer of 1940 and in the upcoming months man still feared the German invasion on the islands.

1st Armoured Division on training in Great Britain

On February 25^th 1942, when concerns about the German invasion were almost forgotten and the British army began the long and arduous preparations for the return to the mainland, General Wladyslaw Sikorski ordered the creation of the 1^st Armoured Division under command of General Stanislaw Maczek. The core of division were 16^th Armoured Brigade and 10^th Armoured Cavalry Brigade - according to the British war establishment from the initial stage of the war. In September 1943 it was necessary to reorganize almost battle-ready Division according to the new British war establishment, assuming composition of one armoured brigade and one infantry brigade with artillery support and services. The core of the Division remained 10^th Armoured Cavalry Brigade, although two of its three regiments previously belonged to the 16^th Armoured Brigade. There had to be created the 3^rd Rifle Brigade which, until departure to the front, was the weakest element due to insufficient training and incomplete ranks. Those deficiencies were complemented after entering the battle in Normandy by Prisoners of War – Poles forcibly incorporated into the Wehrmacht[2].

Column of Polish Sherman and Cromwell tank with some Crusaders AA and Humber Scout Cars in Normandy

 On the combat trail of the 1^st Armoured Division three important stages can be distinguished:

-          Normandy (8^th – 21^st August 1944) – with winning defense of the Maul – “Maczuga” and Chambois,

-          Pursuit – through northern France and Belgium to the Netherlands – it was ended after conquest of Breda- and south bank of Mozzel River (August 29^th 1944 – November 9^th 1944),

-          Dutch-Germany – the period of patrolling services and intensive training during winter months (with short episode of fights during German winter offensive in Ardennes) and April offensive in Germany finished with getting Wilhelmshaven (April 8^th  ,1945 – May 5^th ,1945).

Polish Sherman IIa next to the Firefly. Worth notice that both tanks have AA HMG on the tops of their Turrets

 

In organizational terms the first two were almost identical. In the third period there was a fundamental change in the Division equipment: Sherman tanks V were replaced by Sherman IIa version (with 76mm gun) and 10^th Mounted Rifle Regiment finally received some Challenger tanks with 17-pdr anti tank gun. Some of M5 Stuart tanks of the 10^th Mounted Rifle Regiment were converted to troop-carriers thus losing their turrets (the same change as for Stuart Recce). In this way there was created an assault platoon attached to the special squadron of the Regiment. During the late rainy autumn of 1944 the soldiers began to use long winter coats. Some of the troops of infantry and dragoons began to use British helmets RAC Mk1 (Royal Armoured Corps helmet) that were previously designated only to the drivers and crews of combat vehicles (the same shape was used in helmets for airborne troops and also for motorcyclists).

It is crucial to determine the level of quality of soldiers of the 1^st Armoured Division at various stages of the war. General Maczek estimates that the highest level of training and rip of divisional detachments (especially infantry) appeared during the Normandy campaign. After the casulties had suffered in the battle of "Maczuga” and Chambois it took long time to supplemented them. It was necessary to obtain reinforcements from every possible source and there was still insufficient time for training in units. The situation improved only during the long winter break from 1944 to 1945. At the same time there arrived new armored equipment that required a dose of training too (different ballistic properties of 76 mm guns in Shermans IIa). During the short campaign in April 1945 the Division once again proved its worth, despite the fact soldiers and officers were bitterly disappointed with the provisions of the Yalta Conference.

Transport column of the Bedfords QLT with infantry of the Podhalański Rifle Batalion still in England

Polish 1^st Armoured Division retains British Army special rules but may not use National Characteristics and instead receive following rules:

“It’s a pity that I was not able to attack more to the south of Chambois, because I would break through, because there are Americans and they do not know how to die. I did not know that the Poles are fighting here"

(general Otto Elfeldt, commander of the German LXXXIV Corps, taken as a POW by riflemen of the 10^th Mounted Rifle Regiment during the battle around Chambois)

General Otto Elfeldt during interrogation by American intelligence officer

Bloody Poles - when infantry or artillery unit of the Polish 1^st Armoured Division loses first round of close combat, resolve it as a draw and immediately fight the second round.

Under-strength – The Poles did not have sufficient reinforcements to fully complement the casualties suffered in combat units. Infantry squads of the Polish 1^st Armoured Division can never be 10 men strength.

Excellent shooters – Polish Division achieved the best results of all the Allied armored divisions departing to the front in France at the military shooting range in Kirckudbright[3]. Receiving order Fire Polish tanks get +1 bonus to hit when firing at half range. (refers only to Sherman and Cromwell tanks)

“We discovered very quickly that even the splendid 88 mm guns miss if the target moves quickly, often changing direction.”

(rotmistrz Adam Dzierżek, reconnaissance platoon commander of the Polish 24 Lancers Regiment[4])

Commander of the Polish 24 Lancers Regiment major Romuald Dowbor with lieutenant Adam Dzierżek

Dodging-maneuver – opponent aiming at reconnaissance vehicle of the Polish 1^st Armoured Division which has already executed advance or run order receives modifier -1 to hit. (refers only to Stuart tanks and Humber scout cars)

Reinforced Platoon of the Polish 1^st Armoured Division:

1 Podporucznik or Porucznik (Second or First Lieutenant – regular or veteran)

[a lot of the officers were veterans of the September or French campaigns, but junior officers were also trained in the UK]

2 Regular or veteran infantry section (middle / late war)

[very high morale of the Polish troops despite the shortcomings in the ranks and the fact that some of the soldiers were fighting in the third military campaign made them get very soon veteran status]

plus:

Headquarters units

0.1   Kapitan or Major (Captain or Major - veteran)

0.1   Medic (regular or veteran)

0.1   Artillery Forward Observer (regular or veteran)

Infantry units

0-4 Regular or veteran infantry section (middle / late war)

0-1 Machine gun team: regular or veteran

0-1 Light, medium or heavy mortar team: regular or veteran

0-1 PIAT anti-tank team: regular or veteran

0-1 Sniper team: regular or veteran

Artillery:

0-1  gun from:

Anti-Tank Gun: QF 6-pdr, QF 17-pdr

Field Artillery: light artillery

Anti-Aircraft Gun: 40mm Bofors gun

Armoured Cars:

0-1  Armoured Car or Recce vehicle from: Daimler Dingo, Humber Scout Car, Recce Carrier

[Although we have the information that the Polish Division used some Staghound and Humber armoured cars, but they belonged mainly to the brigades HQs and did not serve as combat cars]

Tanks, Tank Destroyers, Self-propelled Artillery and Anti-aircraft vehicles

0-1 Vehicle from: Cruiser Tank Mk VIII Cromwell, Cruiser Tank Mk VIII Centaur CS, M5A1 Stuart VI, M4A4 Sherman V (August-November 1944), M4A4 Sherman Vc Firefly, M4 Sherman Ic Firefly Sherman IIa (April 1945), Cruiser Tank Challenger (April 1945), M10 Wolverine, M10 Achilles, Sexton, Mortar Carrier, 3-inch Machine Gun Carrier, Bofors AA truck, Crusader III AA MkII (August-November 1944), Wasp Carrier (April 1945)

Transports and Tows

0-1  Transport vehicle per infantry unit in the Reinforced Platoon from: Universal Carrier, 3-ton Truck, 30 cwt Truck, Jeep, M5 Halftrack, M5A1 Stuart VI Kangaroo (April 1945)

0-1  Tow from: Lloyd Carrier, 30 cwt Truck, Quad Tractor

M5A1 Stuart VI Kangaroo

Cost: 105pts (regular), 136pts (veteran)

Weapons: forward-facing hull mounted MMG

Damage value: 8+ (light tank)

Transport: 5 men

Tow: any anti-tank gun and light anti-aircraft gun; light howitzer

Options:

• May have a pintle-mounted MMG with 360-degree arc of fire for +15 points
• May upgrade the MMG to the HMG for +10 points

Special rules:

• Reinforced armour: parts of the tank’s front armour were comparable to that of medium tanks. Against all shots hitting the front of the vehicle it counts its damage as 9+
• Open topped

---

[1]              On the 7th March 1941 the English royal couple visited Polish soldiers defending coast of Scotland from the German invasion. During a conversation with one of the Polish lancers Queen Elizabeth joked that the Germans call Polish soldiers in Great Britain “Sikorski tourists.” Undeterred Pole answered: “but very dangerous tourists!”

                S. Maczek, Od podwody do czołga, p. 133, Lublin-Londyn 1990

[2]              Western parts of Poland occupied by Germans – Pomerania, Wielkopolska, Upper Silesia – were incorporated to the Third Reich in September 1939 as they were considered to be a part of Germany because they belonged to German Empire until 1919-1921 (previously to Prussia mostly since 1772-1793 and Silesia since Middle Ages – first Austria then Prussia). Their Polish citizens were considered sufficiently "racially pure" to serve in the Nazi army.

[3]              Kacper Śledziński, Czarna Kawaleria. Bojowy szlak pancernych Maczka, Kraków 2011, p. 267

[4]              Quotation: Juliusz S. Tym, W pościgu do Abbeville w: Śladami polskich gąsienic 1939-1947, Polskie oddziały pancerne na Zachodzie, tom.7, Warszawa 2014

1 Dywizja Pancerna - BA Theatre Selector

Pluton wzmocniony polskiej 1 Dywizji Pancernej - Normandia / Low Countries
- Theatre Selector for Bolt Action 2nd Ed.

17 czerwca 1940 roku wieczorem nowo mianowany premier Francji Philippe Petain wygłosił przemówienie radiowe, w którym oświadczył, że wystąpił do dowództwa niemieckiego z prośbą o rozejm. Kampania francuska faktycznie dobiegła końca – nieliczne oddziały francuskie nadal stawiały opór. Rozpoczęła się gehenna dla walczących po stronie dotychczasowych sojuszników Polaków. Dla nich nie było mowy o kapitulacji – walkę należało kontynuować u boku Wielkiej Brytanii. „Turyści Sikorskiego” wrócili na szlaki, przedzierając się tym razem na wyspy. Najważniejszym zadaniem było znaleźć transport – morski lub lotniczy. Wielu udało się przedostać do Portugalii, skąd statki lub samoloty zabierały ich do Anglii. Inni musieli iść dłuższą drogą, na przykład przez północną Afrykę. Dla wielu wojna skończyła się już w tym momencie – trafili do niemieckich obozów jenieckich lub zostali internowani w Szwajcarii. Jeszcze inni wstąpili do francuskiego ruchu oporu i kontynuowali walkę na kontynencie.

Ćwiczenia polskiej piechoty w Wielkiej Brytanii.

Generał Stanisław Maczek przedostał się do francuskiej Algierii a potem Maroka w przebraniu Araba – żołnierza Legii Cudzoziemskiej. W Casablance odnalazł rodzinę, razem popłynęli do Lizbony i stamtąd samolotem dotarli do Bristolu 21 września 1940 roku – w trakcie najbardziej zaciętych walk w Bitwie o Anglię. Nad Londynem walczyli już polscy piloci myśliwscy – na pancerniaków i zmotoryzowanych kawalerzystów dopiero miał nadejść czas. Na razie byli potrzebni do obrony brytyjskich wybrzeży i to jako piechota – późnym latem 1940 roku i w nadchodzących miesiącach obawiano się ciągle niemieckiej inwazji na wyspy.

Polscy pancerniacy w czołgu Crusader używanym do szkolenia.

25 lutego 1942 roku, gdy widmo inwazji dawno odeszło w przeszłość, a armia Wielkiej Brytanii rozpoczęła długie i żmudne przygotowania do powrotu na kontynent, generał Władysław Sikorski wydał rozkaz sformowania 1 Dywizji Pancernej pod dowództwem generała Stanisława Maczka. Jej trzonem były 16 Brygada Pancerna i 10 Brygada Kawalerii Pancernej – zgodnie z etatem brytyjskim z początkowego etapu wojny. We wrześniu1943 roku nadeszła konieczność reorganizacji Dywizji do nowego brytyjskiego etatu wojennego, zakładającego obecność w strukturze jednej brygady pancernej i jednej brygady piechoty wraz z artylerią wspierającą i służbami. Trzonem Dywizji pozostała 10 Brygada Kawalerii Pancernej, choć dwa z trzech jej pułków stanowiły pododdziały należące wcześniej do 16 Brygady Pancernej. Utworzono 3 Brygadę Strzelców, która do momentu wyruszenia na front stanowiła najsłabszy element ze względu na niepełne stany etatowe, które udało się uzupełnić dopiero po wejściu do walki i wcieleniu do szeregów Polaków – jeńców wojennych siłą wcielonych do Wehrmachtu.

Wyładunek Shermana 24 Pułku Ułanów w sztucznym porcie u wybrzeży Normandii.

Na szlaku bojowym Dywizji da się wyróżnić 3 ważne etapy: normandzki (zakończony zwycięską obroną Maczugi i Chambois), pościgowy – przez północną Francję, Belgię aż po Holandię (zakończony zdobyciem Bredy) i holendersko-niemiecki (zakończony zdobyciem Wilhelmshaven w kwietniu 1945roku). Pod względem organizacyjnym dwa pierwsze etapy pozostają tożsame, w trzecim nastąpiła zasadnicza zmiana w wyposażeniu Dywizji: podstawowe czołgi Sherman V i Vc (Firefly) zostały zastąpione wersją Sherman IIa (z armatą 76mm) oraz Ic (Firefly na podwoziu Shermana M4). Kolejne istotne różnice dotyczą umundurowania piechoty: w drugim etapie w trakcie późnej słotnej jesieni 1944 roku żołnierze zaczęli występować w umundurowaniu zimowym, obejmującym płaszcze sukienne, a także w oddziałach piechoty i dragonów zaczęto używać brytyjskich hełmów pancerno-motorowych RAC (Royal Armored Corps helmet) Mk1, które wcześniej były przeznaczone tylko dla kierowców i załóg wozów bojowych (ten sam dzwon wykorzystywany był w hełmach spadochronowych, a także przez motocyklistów).

Cromwelle 10 Pułku Strzelców Konnych w Holandii

Niezwykle istotne jest określenie poziomu wyszkolenia żołnierzy Dywizji w poszczególnych etapach wojny. Sam generał Maczek najwyżej oceniał poziom jakości i zgrania żołnierzy (szczególnie piechoty) w okresie normandzkim. Strat poniesionych zwłaszcza w walkach na Maczudze długo nie udawało się wyrównać. Konieczność czerpania rezerw z wszelkich dostępnych źródeł i niedostateczny okres ich przeszkolenia w ramach pododdziałów sprawiały, że dopiero długa przerwa zimowa 1944/45 pozwoliła na znaczącą poprawę tej sytuacji. W tym też czasie przyjęto nowy sprzęt pancerny, który wymagał dotarcia i zapoznania się z nim żołnierzy (inne właściwości balistyczne dział 76 mm). W trakcie krótkiej kampanii w kwietniu 1945 roku Dywizja ponownie dowiodła swej wartości, mimo bolesnego rozczarowania postanowieniami konferencji w Jałcie.

Pluton wzmocniony polskiej 1 Dywizji Pancernej (sierpień-listopad 1944):

1 Podporucznik lub Porucznik (poziom regularny lub weteran)

[spora część kadry oficerskiej wywodziła się z weteranów kampanii wrześniowej lub francuskiej, ale młodsi oficerowie zdobywali często szlify dopiero w Wielkiej Brytanii]

2 Drużyny piechoty regularnej lub weteranów (środkowy / późny okres wojny)

[bardzo wysokie morale polskich oddziałów mimo braków w szeregach oraz fakt, że część żołnierzy walczyła w trzeciej z kolei kampanii wojennej sprawiało, że bardzo szybko mogli oni uzyskać status weteranów]

plus:

Grupa dowodzenia

0-1  Kapitan lub Major (weteran)

0-1  Medyk (regularny lub weteran)

0-1  Obserwator artyleryjski (regularny lub weteran)

[zawsze jest to Kanadyjczyk lub Brytyjczyk, nie będą go zatem dotyczyły zasady specjalne 1 Dywizji Pancernej – to samo dotyczy darmowego obserwatora]

Pododdziały piechoty

0-4 Drużyny piechoty regularnej lub weteranów (środkowy / późny okres wojny)

0-1 Obsługa ciężkiego karabinu maszynowego (mmg): regularni lub weterani

0-1 Obsługa moździerza lekkiego, średniego lub ciężkiego: regularni lub weterani

0-1 Obsługa miotacza przeciwpancernego PIAT: regularni lub weterani

0-1 Zespół snajperski: regularni lub weterani

Artyleria:

0-1  Działo spośród:

Armaty przeciwpancerne: armata 6-funtowa, armata 17-funtowa

Artyleria polowa: haubicoarmata 25-funtowa

Armata przeciwlotnicza: armata 40mm Bofors

Pojazdy rozpoznawcze:

0-1  Samochód lub pojazd rozpoznawczy spośród: Daimler Dingo, Samochód Zwiadowczy Humber, Uniwersal Carrier zwiadowczy

[co prawda dysponujemy informacjami, że w polskiej Dywizji użytkowane były samochody pancerne Staghound czy Humber, ale należały one głównie do dowództwa brygad i nie pełniły funkcji bojowych]

Czołgi, niszczyciele czołgów, artyleria samobieżna, pojazdy przeciwlotnicze

0-1  pojazd spośród: czołg krążowniczy Mk VIII Cromwell, czołg krążowniczy Mk VIII Centaur CS, M5A1 Stuart VI, M4A4 Sherman V, M4A4 Sherman Vc Firefly, M10 Wolverine, M10 Achilles, Sexton, Średni moździerz na transporterze Carrier, Ciężki karabin maszynowy na transporterze Carrier, Morris C9/B z armatą plot 40mm Bofors, czołg przeciwlotniczy Crusader MkII AA

Pojazdy transportowe i ciągniki artyleryjskie

0-1  pojazd na jeden pododdział piechoty w plutonie spośród: Uniwersal Carrier, ciężarówka 3-tonowa, ciężarówka 1,5-tonowa, jeep, M5 Halftrack

0-1 ciągnik artyleryjski spośród: Lloyd Carrier, ciężarówka 1,5-tonowa, ciągnik Quad

W części drugiej przedstawię propozycję plutonu wzmocnionego dla okresu wiosna 1945 roku.

Bitwa o wzgórze nr 113

W ostatni czwartek dokonaliśmy kolejnej odsłony projektu Kampania Wrześniowa 28mm: mając do dyspozycji pododdziały 1 Polskiej Dywizji Pancernej oraz 2 Dywizji SS Das Reich wzięliśmy na tapetę bitwę o Mont Ormel - czyli o Maczugę - z sierpnia 1944 roku. Postanowiliśmy wykorzystać scenariusz Hold the Hill z dodatku Battleground Europe.

Widok z Maczugi dzisiaj -  sporo zadrzewień i żywopłotów. Spróbujemy to oddać na makiecie.

Zgodnie z jego założeniami pośrodku stołu stanęło wzgórze - wpierw rozległe, zajmujące prawie ćwiartkę stołu - potem zdecydowaliśmy się na mniejsze oplecione siecią dróg, która powinna była stanowić trasę ucieczki dla okrążonych w Normandii wojsk niemieckich. Po zachodniej stronie - opanowanej przez Niemców - wyrosły zabudowania miasteczka Chambois, kluczowego dla zrealizowania celów Operacji Tractable, a nasze wzgórze okazało się ostatecznie nie być Maczugą (wzgórzem 262), ale zupełnie innym wzniesieniem, na którym ulokowały się czołgi 10 Pułku Strzelców Konnych (wzgórzem nr 113 - w rzeczywistości Strzelcy Konni bronili się na nim bez wsparcia piechoty ustawieni w czworobok jak brytyjskie bataliony piechoty pod Waterloo).

Rzut oka na wzgórze 113 - niewiele miejsca do sensownego rozstawienia wzmocnionego plutonu - dobrze, że część została w rezerwie.

Siły obu stron przedstawiały się następująco: 

2 Dywizja Pancerna "Das Reich"

Leutnant + Zugführer - 78

2 x SS squad (NCO + 7 - smg, lmg) - 127

2 x Hanomag 251/1 - 89

2 x Schwere MG - 50

Nebelwerfer - 65

SdKfz 7/2 - 175
SdKfz 234/2 Puma - 160
PzKfw IV ausf. H - 235
Zussamen: 1245

1 Polska Dywizja Pancerna + No10 Commando

 Podporucznik + sierżant - 78
3 x drużyna piechoty (kapral + 9 - 2 smg, lmg) - 126
lekki moździerz - 35
PIAT - 40
medyk - 23
carrier (2xlmg) - 70
carrier rozpoznawczy (2xlmg) - 70
Cromwell - 205
Crusader III AA Mk.II - 135
snajper - 65
Commando section (NCO + 9 - 3 smg)
Razem: 1248

Z obawy przed mogącymi nadlecieć w trakcie bitwy samolotami nieznanego wroga - zgadzamy się na dodatkowy pojazd przeciwlotniczy, oczywiście wliczony w punkty  rozpiski.

Teren do obrony był tak ciasny, że artyleria niemiecka powinna była i zbierała krwawe żniwo. Przygotowanie artyleryjskie ą potem ostrzał z "ryczącej krowy" - miotacza rakietowego typu Nebelwerfer - mocno utrudniły obronę.

 

Piechota, która miała wedrzeć się między zabudowania miasteczka, zaległa za normandzkim żywopłotem i już się nie podniosła do momentu, w którym żołnierze zdziesiątkowani ogniem poczwórnie sprzężonych działek przeciwlotniczych wycofali się w panice. 

Z północnej flanki uderzyły pojazdy pancerne Das Reich, szybko eliminując z walki Cromwela Strzelców Konnych.

Za to lekki przeciwlotniczy Crusader rozpoczął swój morderczy rajd przez wzgórze, niezwykle celnym ogniem sprzężonych działek po kolei wyłączając z walki pojazdy przeciwnika. Okopana na wzgórzu piechota przyjęła ciężki ostrzał ze wszystkich kierunków, aż w końcu została wyeliminowana tuż przed końcem bitwy i nadejściem odsieczy.

Fragment autentycznego pobojowiska na Maczudze: Sherman, Pantera i SdKfz 251 splecione w śmiertelnym tańcu.

Czerwone kostki oznaczają piny na Pumie, która wycofując się przed obsługą PIATa, wjechała wprost pod lufy Crusadera.

Jak w przypadku walk na prawdziwej Maczudze w naszej bitwie doszło do pojedynku pancernego, w którym strzelano do siebie niemal z przyłożenia. Zwycięsko wyszła z niego załoga Crusadera, która najpierw zatrzymała PzKfw IV, a potem zmusiła załogę uszkodzonego wozu do ucieczki.

Mimo przewagi liczebnej i wielkiej odwagi Polaków niemieccy weterani odparli atak polskiej piechoty.

W trakcie walko o domknięcie kotła Falaise dochodziło do sytuacji, w których Niemcy atakowali z dwóch stron naraz, zmuszając obrońców do walki w okrążeniu. Aby oddać ten stan rzeczy scenariusz pozwalał na wkraczanie niemieckich rezerw z dwóch dowolnych przeciwległych krawędzi. Dzięki temu w trzeciej turze gry niespodzianie na plecach walczących Polaków pojawili się grenadierzy pancerni. Kontratakowała polska piechota, ale w ciężkiej walce wręcz została wyeliminowana. Sytuację opanowali dopiero nadciągający komandosi.

W wyniku artyleryjskiej nawały wycofali się niemieccy przeciwlotnicy, ale oddziały w Chambois zachowały zimną krew.

W tym samym czasie, gdy ważyły się losy poludniowej flanki, obecny na wzgórzu wysunięty obserwator artyleryjski wezwał wsparcie artylerii 2 Korpusu Kanadyjskiego, okładając ogniem oddziały ulokowane w zabudowaniach Chambois. 

Było już jednak zbyt późno. Z północnej flanki uderzył kolejny pododdział grenadierów SS, który co prawda udało się powstrzymać, ale przy stracie Carriersa wraz z załogą. Od północnego zachodu nacierającym Niemcom nie stał już na drodze nikt...

Grenadierzy SS zatrzymani ogniem karabinów maszynowych z Carriersa. Niebawem ponownie ruszą do natarcia.

Grenadierzy przedzierają się przez las, by wedrzeć się na wzgórze 113.

Ostatecznie niewielkimi siłami wzgórze udało się się utrzymać, ale przy tak ogromnych stratach własnych, że zwycięstwo tym razem przypadło grenadierom dywizji Das Reich.

Wnioski i obserwacje płynące z bitwy:

1. Do rozgrywania tego scenariusza musimy stworzyć odpowiednio większą makietę wzgórza, najlepiej z przygotowanymi już stanowiskami obronnymi do walki w okrążeniu. Odpowiedni projekt już się rysuje!

2. W oryginalnym scenariuszu nie jest wyznaczona krawędź obrońcy, przez którą docierają rezerwy. Przyjęliśmy, że polskie rezerwy będą wkraczać przez krótszą krawędź naprzeciw Chambois, co miało swoje znaczenie taktyczne.

3. Atakujący powinien przed bitwą zapisać krawędzie, z których będą wkraczały jego rezerwy, tak jak to ma miejsce przy outflanking manouvre.

4. W nieco innej scenerii zagramy ten scenariusz plutonem włoskim - powinno być ciekawie!

 

Gebirgsjägers

German Gebirgsjägers (still waiting for new German Armybook)

What I miss in German Armybook is a special entry for Gebirgsjägers – one of the elite formations of Wehrmacht during the second world war. The other one – the Fallschirmjäger – received unique rules as veteran units and have splendid figures – both metal and plastic. French mountain and colonial troops may use special rule – mountaineers and even got mule teams for carrying their guns and equipment. But the famous for their war deeds Gebirgsjägers got neither any specific rules nor figures. As great Bolt Action fans we’ve decided to fulfil this gap.

One can see that the main distinctive element of their outlook was a badge called Edelweiss on the left side of their mountain caps and on the right sleeves of blouse. And of course… climbing ropes!

 

Gebirgsjägers used standard Wehrmacht M36/M43 uniforms with mountain ankle boots (Bergschuhe) similar to Wehrmacht Schnürschuhe and wear Bergmütze (identical in shape with M43 feldmütze). As I wanted to give them unique look different from ordinary infantry I used hands, weapons and equipment from different plastic sets. Gebirgsjägers had to carry almost all the equipment and weapons on their shoulders, what affected on the type of weapons and the amount of taken ammunition. Most of my Jägers have Mauser rifles (in fact Gebirgsjägers used created especially for them Mauser-Kurz i.e. short) and semi-automatic rifle Gewehr 43. Because they are veterans, I could not resist arming each team with two machine guns – both MG (Maschinengewehr) 34 and 42. Gebirgsjägers often chose older version due to a lower rate - the consumption of ammunition in the mountains was of exceptional importance. 

 

 Although there were such plans in the German high command to arm Gebirgsjägers  (as well as Jägers – the “lowland” light infantry) in a great amount of automatic weapons [i], they never completely succeeded. So in my platoon only the officers and NCO's have Sturmgewehr 44 (assault rifle) and additionally in each team one of the soldiers possess MP40 (Machinenpistole). One of them is changing the magazine and the other one is reloading.

When fighting in the high mountains Gebirgsjägers commonly used mountain backpacks (Gebirgrsrucksacke 31). I used the excellent backpacks from the set of the British plastic commandos which are very similar in shape. On the main belts hangs standard German bread-bags with canteens and water bottles. Some troopers have infantry shovels and bayonets - all from different German sets.

I also added climbing ropes made of twisted copper wire, which I formed into coils. One of the soldiers leads a packed mule from the Chindits set. According to the table of organization and equipment during the fighting in the mountains in each Gebirgsjägers platoon were 3 mules or horses carrying mainly ammunition for machine guns.

---

[i] Records of Headquarters, German Army High Command, National Archives Microcopy No. T-78, Roll 391, American Historical Association Committee for the Study of War Documents, Washington, DC., 1960

So, here U got the finished figures.